Το παρόν βιβλίο πραγματεύεται τον βίο και τις αντιλήψεις του Πλάτωνα, καθώς και τη φύση της σχολής του, της λεγόμενης Ακαδημίας. Οι θεωρίες που παρουσιάζονται στους πλατωνικούς διαλόγους απηχούν τον πραγματικό Σωκράτη ή μήπως αποτελούν μια προβολή των ιδεών του Σωκράτη, όπως έχουν μετεξελιχθεί στη φαντασία του Πλάτωνα;
Για την ιχνηλάτηση των πνευματικών διαδρομών του Πλάτωνα υπάρχει από τη μία πλευρά ένα ταξίδι σε κύριους και δευτερεύοντες πλατωνικούς διαλόγους, από τους οποίους αντλούνται στοιχεία του κύριου κορμού της πλατωνικής οντολογίας, και από την άλλη μια διεξοδική μελέτη των Μεταφυσικών του Αριστοτέλη, μέσω της οποίας μπορούμε να εκμαιεύσουμε τις βαθύτερες και «άγραφες» ιδέες του Πλάτωνα, οι οποίες τον απασχολούσαν στην περίοδο της ωριμότητάς του και για τις οποίες ο πλέον ενήμερος ήταν ο ικανότερος από τους μαθητές του, ο Αριστοτέλης. Η κριτική μελέτη των πλατωνικών αντιλήψεων από τον Αριστοτέλη αποτελεί, κατά τη γνώμη μου, μία από τις πλέον νόμιμες ερμηνείες του πλατωνικού έργου, καθώς αντικατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό τις διαμάχες που ήδη είχαν ξεκινήσει προς το τέλος της ζωής του Πλάτωνα αλλά και μετά τον θάνατό του.
Σωκράτης, Πλάτων και Αριστοτέλης, με κεντρική μορφή τον Πλάτωνα, αποτελούν τον κορμό της ελληνικής φιλοσοφίας και ο βαθμός επίδρασης του καθενός στον επόμενο έχει ιδιαίτερη σημασία για κάθε μελετητή της ιστορίας των ιδεών, καθώς μέσα από αυτή την τριβή αντιλαμβάνεται κάποιος την καθοριστική σημασία της διαλεκτικής στην ελληνική σκέψη. Η αμφισβήτηση και η κριτική στάση του Πλάτωνα έναντι του Σωκράτη και του Αριστοτέλη έναντι του Πλάτωνα είναι το υψηλότερο πρότυπο άσκησης της φιλοσοφίας για τους επιγενόμενους.